Jednym z najczęściej dyskutowanych zagadnień w badaniu kontaktów językowych jest problem rozróżnienia zapożyczeń od skutków przełączania kodów, szczególnie trudny do rozstrzygnięcia, gdy analiza dotyczy oddziaływania języków blisko spokrewnionych. Celem tego artykułu jest ukazanie sposobów integracji litewskich i rosyjskich rzeczowników do mowy polskiej w nieformalnej komunikacji na Litwie oraz próba odpowiedzi na pytanie, czy na podstawie stopnia ich adaptacji morfo-syntaktycznej można wyznaczyć granicę między zapożyczeniami a przełączaniem kodu. Podstawą materiałową do tych rozważań jest język powieści Bartosza Połońskiego Robczik, której autor dość wiernie odtworzył polski slang młodzieżowy z przełomu XX i XXI wieku. Przeprowadzona analiza świadczy, że w przypadku języków bliskich typologicznie i genetycznie obce elementy leksykalne są włączane do składniowego toku wypowiedzi za pomocą kilku sposobów. Jednakże integracja morfo-syntaktyczna litewskich i rosyjskich wyrazów nie jest wystarczającym kryterium, aby odróżnić zjawisko zapożyczeń od przełączania kodu. Bardziej istotne mogą być inne kryteria, np. fonologiczne, które może być zastosowane jedynie w analizie materiału języka mówionego.
Šis kūrinys yra platinamas pagal Kūrybinių bendrijų Priskyrimas 4.0 tarptautinę licenciją.