Celem artykułu stało się ukazanie opozycyjności leksemów miłość i nienawiść oraz kochać i nienawidzić poprzez poddanie ich analizie pragmatyczno-dyskursywnej (ze szczególnym uwzględnieniem dyskursu biblijnego). Stwierdzono, że pod względem semantycznym miłość i nienawiść to opozycyjne wobec siebie, długotrwałe uczucia o silnym ładunku emocjonalnym. Wypowiedzi zawierające komponenty nienawiść, nienawidzić w różnych formach mają wydźwięk jednoznacznie negatywny, podczas gdy użycie wyrazów miłość, kochać w większości wypadków sprawia, że komunikat jest nacechowany dodatnio. Antagonistyczność wymienionych jednostek językowych szczególnie widoczna jest w dyskursie biblijnym, co uwarunkowane jest dydaktyczno-moralizatorskim charakterem tekstu.