W artykule zreferowano różne stanowiska badawcze dotyczące szeroko rozumianej homonimii międzyjęzykowej. Skonfrontowano ze sobą poglądy wybranych badaczy, zawarte w pracach opublikowanych w ostatnim półwieczu. Zaprezentowano różnorodność terminologiczną oraz podstawowe rodzaje homonimii międzyjęzykowej, np. międzyjęzykowa homonimia wewnętrzna i zewnętrzna, międzyjęzykowa homonimia semantyczna, międzyjęzykowa homonimia homo- i heterogeniczna, pierwszo- i drugostopniowa homonimia międzyjęzykowa. Opisano także źródła homonimii międzyjęzykowej. Przedstawiono też zjawiska paronimii, polisemii i synonimii międzyjęzykowej. Stanowiska badaczy homonimii międzyjęzykowej co do samej istoty zagadnienia są bardzo różne, czasem nawet są przeciwstawne. Świadczy to o braku jednej definicji zagadnienia, istnieniu wielu podobnych terminów, np. fałszywi przyjaciele tłumacza. Brak precyzji nie sprzyja dogłębnemu badaniu homonimii międzyjęzykowej. Niektórzy badacze utożsamiają terminy homonimii i paronimii międzyjęzykowej, inni są kategorycznie przeciwnie opisywaniu tych dwóch zjawisk jednocześnie, np. w jednym słowniku. Ciekawą perspektywę badawczą roztacza Katarzyna Wojan z Uniwersytetu Gdańskiego, która wprowadza własne definicje i sposoby interpretacji różnych odmian homonimii międzyjęzykowej – wszystko po to, by ustrzec się braku precyzji i chaosu terminologicznego, które już występują w literaturze przedmiotu. Artykuł miał na celu skonfrontowanie tych różnych stanowisk dotyczących poruszanego zagadnienia.