Artykuł jest poświęcony wirtualnej społeczności kobiecej skupiającej entuzjastki brafittingu i koneserki pięknej, przede wszystkim dobrze dobranej bielizny, zwłaszcza biustonoszy. Członkinie tej społeczności bywają nazywane „stanikomaniaczkami” (od nazwy jednego z blogów o tematyce brafittingowej, tj. Stanikomanii) lub „lobbystkami” (od nazwy pierwszego forum internetowego o tejże tematyce, tj. Lobby Biuściastych). Celem artykułu jest rozważenie, czy społeczność „stanikomaniaczek” spełnia kryteria wspólnoty dyskursu, zwanej też wspólnotą (społecznością) dyskursywną, zaproponowane przez Johna Swalesa (m.in. w książce z 1990 roku pt. Genre Analysis: English in Academic and Research Settings). Zdaniem J. Swalesa dana społeczność jest wspólnotą dyskursu, jeśli jej członkowie 1. mają wspólne cele komunikacyjne; 2. posługują się określonymi mechanizmami i środkami komunikacji wewnątrzgrupowej; 3. korzystają z tych mechanizmów i środków w celu zasięgnięcia informacji lub opinii, a także w celu podzielenia się swoją wiedzą czy dokonaniami z innymi członkami wspólnoty; 4. komunikują się między sobą za pomocą określonych gatunków mowy; 5. posługują się specyficznym słownictwem; 6. mają zróżnicowany poziom kompetencji nadawczo-odbiorczych, co nadaje poszczególnym członkom status „ekspertów” albo „nowicjuszy”. Autorka zastanawia się także nad tym, czy wszelkie społeczności online (posługujące się
przecież podobnymi gatunkami mowy), nastawione na wymianę informacji na określony temat wynikający z ich zainteresowań, tworzą wspólnoty dyskursu.