Artykuł traktuje o genezie tożsamości europejskiej, współczesnym Homo Europeicus i transformacji europejskiej tożsamości. Opisuje w syntetyczny sposób takie symboliczne źródła tożsamości europejskiej, jak filozofia starożytnych Greków, prawo rzymskie, religia chrześcijańska, barbarzyńskie aspekty cywilizacji oraz epoka Oświecenia. Opisuje także okoliczności i przyczyny kryzysu cywilizacji łacińskiej i tradycyjnej tożsamości europejskiej w relacji do demograficznego wyżu w ramach społeczności muzułmańskiej w zachodniej Europie. Odnosi się również do tego, jaką rolę odegrał postmodernizm, islam, ewolucjonizm chrześcijański, religijność neopogańska, Ruch Nowej Ery oraz konsumpcjonizm w procesie transformacji tradycyjnej tożsamości europejskiej. Zakończenie jest próbą przedstawienia specyfiki podejścia naukowego Andrzeja Wiercińskiego. W tej części zaprezentowano jego koncepcję przedstawiającą osobliwość specyfiki natury ludzkiej z jego polaryzacją na stronę zwierzęcą i potencjał człowieczeństwa.