O kulcie maryjnym Daniela Zielińskiego w świetle „Przedmowy” poprzedzającej „Szatę wzorzystą doskonałości” (1649)
Przedmiotem artykułu jest problematyka „Przedmowy” poprzedzającej dzieło bernardyna z Alwerni Daniela Zielińskiego, pt. Szata wzorzysta doskonałości, zakonnicę w oczach Boskich zdobiąca i wszelkim stanom ludzi żyć duchownie pragnących pożyteczna (Kraków 1649). W druku tym, zorientowanym na pobudzenie aktywności modlitewnej oraz pielęgnowanie życia religijnego, zwraca uwagę poprzedzająca „Przedmowę” dedykacja skierowana do Maryi, będąca wyrazem złożonego Jej przez autora hołdu oraz świadectwem jego osobistych doświadczeń. Artykuł unaocznia, że „Przedmowa” duchownego napisana została także dla potrzeb kultu maryjnego jako świadectwo pobożności doby potrydenckiej. W publikacji podjęto również zagadnienie kultu maryjnego w siedemnastowiecznym katolicyzmie polskim, co odzwierciedlały nabożeństwa, bractwa szkaplerzne i różańcowe, sodalicje mariańskie, wzrastająca rola sanktuariów maryjnych (m.in. Jasna Góra, Kalwaria Zebrzydowska) oraz wiążący się z tym ruch pielgrzymkowy. Pobożność maryjna rozpowszechniała się dzięki modlitewnikom, kazaniom, poezji religijnej oraz użytkowym książkom dewocyjnym.